...و من از جهنم آزاد شده بودم.خداوند به احترام شب قدر من رو از اونجا نجات داده بود.او گفت:...
اکنون میتوانی به خاطر اعمال نیکت به بهشت بروی...به بهشت رسیدم.پشت در ایستادم و تماشا کردم.ماموران در گفتند:خوش آمدی! به بهشتی که اهل بیت در آن بودند آمده بودم.حسین را می بینم.دستش در دست علی اکبر است.واقعا که شبیه پیغمبر است!علی با محسن خود قذم می زند.رسول الله آنجا در حال عبادت خداوندش است.سجاد سجده می کند.زینب بعد از عاشورا اولین بارست که خوشحال است.عیسی و خضر با مهدی صحبت می کنند.اما انگار چیزی حواس او را پرت کرده.او مرا می بیند.خجالت میکشم.مهدی جان این گونه مرا نظاره نکن.او غمگین بود از این که شیعه اش در آتش سوخته بود.او روبروی من می ایستد.تو چرا؟تو که شیعه بودی؟تو که هر جمعه منتظرم بودی؟تو که اللهم عجل از زبونت قطع نمی شد!تو چرا این قدر گناه کردی؟پاسخی ندارم...میروم...به جهنم.آنجا می سوزم ولی اقلا روبروی مهدی نیستم تا هم او غمگین بشود و هم من خجالت بکشم.اگر گناه نمی کردم این طور نمی شد.افسوس...
نظرات شما عزیزان:
fghh 
ساعت16:00---22 مهر 1390
سلام آقا محمد
وبلاگت بدک نیستا!
پاسخ:نظر لطفتونه
:: موضوعات مرتبط:
<-CategoryName->
:: برچسب‌ها:
<-TagName->
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
